etappe 4 Zuidlaren - Rolde
We pakken vandaag de draad weer op in Zuidlaren en zetten de auto in Rolde, hebben gefietst van Rolde naar Zuidlaren en lopen nu van de Brink in Zuidlaren over het terrein van Dennenoord richting Schipborg. Dennenoord heb ik (Menne) in het verre verleden bezocht toen mijn vader zich vrijwillig daar liet opnemen omdat hij niet meer voor zichzelf instond door een jarenlang slepende rechtszaak tussen het schoolbestuur als werkgever en hemzelf als hoofd der school zoals dat toen nog heette. Dit zijn zwarte hoofdstukken uit onze familiegeschiedenis die maar niet willen helen.
Vandaag lopen we onder een half bewolkt hemel door het park en zien dat er tal van kunstwerken en gedichten (eerste foto) in de tuin van Dennenoord staan en het geheel er verzorgt uit ziet (wat een werk). Via de zuidelijke wijken van Zuidlaren lopen we onder de N34 door en steken de Drentsche Aa over. Door het stroomdal van de Drentsche Aa gaat het richting Gasteren. Het is voor mij (Menne) allemaal even nieuw en onbekend en ik geniet erg van het mooie landschap 'om de hoek' wat ik niet ken en geen weet van had.
Het was druk in Gasteren en dat snap je niet op een zondagmiddag, maar goed wij lopen en genieten maar er was veel volk op de been (in de auto) wat zichzelf blijkbaar even luchten moest. Buiten Gasteren liepen we even wer het veld in maar keerden al weer snel terug naar de hoofdweg om die over te steken en via een parkeerplaats (tweede foto) officieel welkom te worden geheten in de Nationaal beek- en esdorpenlandschap Drentsche Aa.
We staken van hieruit het Balloerveld over wat van ouds een defensie oefenterreintje was en nu een natuurgebied is geworden. Zoals met zoveel defensie oefenterreinen zijn het prachtige natuurgebieden die gelukkig in vrijwel alle gevallen ook open zijn voor publiek. Het viel ons op dat het gebied nogal verdroogt was, alles op de grond was even doods en dor, we vragen ons af of het loont om op een ander moment nog eens terug te komen....als deze natuur zich van de droogte hersteld is dat ongelooflijk knap. Ook de bomen in het Balloerveld hebben zwaar te lijden onder de droogte. Het jonge blad is aan de onderzijde van de boom helemaal verdroogt en verdord, de toppen zijn nog wel groen. Hoe dit fenomeen werkt? Waarom worden dezse bomen aan de onderzijde eerst dor en droog, wij denken dat het water toch zoveel mogelijk beneden in de boom blijft......geen idee hoe dit eigenlijk werkt. feit is wel dat het dor en droog is op het Balloerveld (derde foto).
We passeren de 'Galgenberg' (vierde foto) waarmee zoveel gezegd is dat de plek waar we stonden misschien een plek was aan de doorgaande route tussen Groningen en Coevorden waar misdadigers terecht werken gesteld door op te hangen....in het dor en doodse landschap van vandaag een terechte 'nare plek'.
We passeren voordat we van het Balloerveld afgaan De Baak (vijfde foto): https://www.rtvdrenthe.nl/nieuws/77959/Pieterpad-over-het-Balloerveld-krijgt-bijzonder-baken. Op het Baloerveld lopen de Lakenvelders van de Blakervelderhoeve uit Langelo: http://www.blakervelderhoeve.nl/ dit is nog niet te zien op de foto bij dit verhaal.
Zo lang als we op het Balloerveld zijn kunnen we eigenlijk ook al de toren van de Jacobskerk zien in Rolde. we lopen er op aan (zesde foto). We hebben even een stukje omgelopen om ook deze mooie kerk even te bekijken. Het is een erg mooie kerk, zie ook het filmpje op deze site en uiteraard een kerk met historie (zevende foto).
We lopen voldaan over de mooie route en de voorspoedige wandeling terug naar de begraafplaats die naast de oude begraafplaats, twee hunebedden (achtste foto) ligt en waar wij onze auto hebben geparkeerd. Op naar Zuidlaren om de fietsen op te halen en dan op huis aan.
Tot de volgende keer.
etappe 3 Groningen - Zuidlaren
Vandaag zijn we gestart in de beurt van het Best Western Hotel in Groningen met onze wandeling en liepen we langs de randen van het Paterswoldsemeer richting Haren. Het was een prachtig zonnige dag en daarom waren er veel studenten langs het Paterswoldsemeer te vinden. Het viel ons op hoeveel internationale studenten we hoorden die blijkbaar er voor gekozen hadden om in Groningen te blijven tijdens deze lock down waar we al een paar weken in zitten. Het zal voor deze jongelui niet makkelijk zijn, ver weg van familie en vrienden en niet betrokken bij de dagelijkse praktijk in hun eigen vaderland. Evengoed was het voor hen net als voor ons een prachtige dag om te ontspannen en gezelligheid te zoeken bij elkaar (op 1,5 meter).
Eigenlijk vond ik het helemaal niks om zo te beginnen, het was warm en druk, Britt zoekt graag even mensen op en vlak voordat ze bij de mensen is heeft ze aan één neus vol lucht genoeg om vervolgens straal langs mensen te lopen. De mensen zijn hier niet altijd van gediend dus liep ik voor mijn gevoel Britt continue te corrigeren. Uiteraard kunnen we haar in zulke situaties ook aan de lijn doen (is soms ook verplicht) maar dat willen we Britt niet aldoor aan doen.
We hadden al even een broodje gegeten op een ranzig bankje in het hondenuitlaat gebied, niet echt een succes al je je broodje geniet tussen de condooms, wiet zakjes, legen bierblikjes en plastic zakken rotzooi. Je kunt je schouders er over op halen en stellen dat dit wel op meer plekken zo is en het helaas niet anders is en het daar bij laten. Het is wel hoe een stadsdeel van Groningen ongeacht de goede bedoelingen er als een vuilnisbelt uit ziet en daarmee geen goede indruk achter laat.
Ik (Menne) was de dag niet goed begonnen met een pijnlijk lijf en een zere maag, de warmte, drukte, viezigheid trok als een onweerswolk boven mij samen....de lol was er wat af.
We liepen onder Haren door richting Glimmen en Appelbergen, ondertussen hadden we onderling ook al wat narigheid wat er uiteindelijk in resulteerde dat ik nadat we bij Appelbergen uit het bos stapten Ineke even kwijt raakte omdat die druk doende was met haar telefoon en de route en ik de aanwijzingen in de 'echte wereld' volgde. Ik keek na verloop van tijd nog een keer om maar zag dat ze me niet volgde en dacht dat ze vanwege al het gedoe maar besloten had om terug te lopen. Ik (Menne) vervolgde in mijn eentje met Britt het pad en ben met verloop van tijd op een mooi bankje gaan zitten om een broodje te eten en te zien of Ineke me weer achterop liep. Helaas bleek dat niet het geval...tja en hoe nu verder...eerst maar richting Zuidlaren en als ik bij de auto was, zo besloot ik, te bellen om te vernemen waar ze was.
Ondertussen waren de paden tussen Glimmen, Noordlaren, Midlaren en Zuidlaren steeds mooier geworden , er was geen drukte en de warmte werd aangenaam en de pijn in het lijf had plaatst gemaakt voor de gedachte....waar is 'ze' nu toch weer...
In Zuidlaren aangekomen ben ik rechtstreeks via de Brink naar de auto gelopen en trof (uiteraard) Ineke daar ook niet aan, ik dacht immers dat ze of terug gegaan was of nog ergens onderweg. Dus eerst maar eens bellen....ik kreeg uiteraard de voicemail...maar ingesproken dat ik bij de auto was en dat ik zo richting Groningen zou gaan om de fietsen op te pikken. Hoe het met Ineke's fiets moest die ook op slot stond aan mijn fiets vast had ik nog niet echt bedacht. Ik hoopte maar dat haar fiets of al door haar zelf was meegenomen of dat ze haar fiets niet aan de mijne had vastgezet. Toen ik wegreed van de parkeerplek kreeg ik een belletje van Ineke; waar ik was want ik was niet bij de auto dus was ze de route maar weer terug gelopen in de veronderstelling dat ze me dan ergens op de route wel weer tegen het lijf zou lopen.
Achteraf blijkt dat Ineke buiten mijn zicht een 10 minuten met een collega die ze tegenkwam heeft staan praten en ze daarna volgens eigen zeggen de route heeft gelopen zoals die stond aangegeven. Hier is ergens iets fout gegaan want ik heb ook de route tot in Zuidlaren gelopen zoals het moest, zie de bijgevoegde link op de pagina. Toen ik 20 minuten op een bankje mijn broodje at en wachtte op Ineke heeft ze me dus buiten mijn zicht ingehaald en is ze ook buiten mijn zicht eerder in Zuidlaren aangekomen. Binnen Zuidlaren ben ik van de route afgeweken en ben rechtstreeks naar de auto gelopen waardoor we elkaar voor de tweede keer misliepen.
Ondanks de valse start en de narigheid onderweg waren we beiden opgelucht dat het allemaal weer op z'n pootjes terecht kwam en hopen we de volgende keer een beetje beter in ons vel te zitten en elkaar niet halverwege het verhaal kwijt te raken....en hoe dat moet is een levensles......We hopen van het volgende deel samen te genieten want na Glimmen werd het echt mooi in Drenthe.
Tot de volgende keer.
etappe 2 Garnwerd - Groningen
Vandaag hebben we de tweede etappe gelopen van het Pieterpad.
We begonnen de etappe van vandaag door de auto weg te zetten op de parkeerplaats van het Best Western hotel valk bij het Hoornse meer in Groningen. Van hieruit vertrokken we richting de Paterswoldseweg en kwamen voor de eerste keer door het viaduct wat onder het spoor is aangelegd bij Theodorus Niemeijer. Het is mooi geworden en vooral veiliger. Via de Westerhaven vervolgens het fietspad naar Zernike genomen wat ook een mooie en vooral veilige route is geworden voor al het op en neer fietsend volk wat studeert. We concluderende dat het ook mooi wonen moet zijn aan deze kant van Groningen, we kennen het wel maar hebben er nog nooit gefietst. Onder de Ringweg van Groningen door kwamen we al fietsend langs het Reitdiep bij het van Starkenborgkanaal en begon de wind (bijna geen wind) toch aardig wat energie te eisen. De hondenkar achter de fiets is een aardige windvanger maar ik ben blij dat Britt mee kan doen op deze manier.
De brug bij Dorkwerd is vernieuwd en dat is voor de scheepvaart goed. De Paddepoelsterbrug, die we straks teruglopend weer tegenkomen is een aantal keren door schepen geraakt en daarom inmiddels weggehaald. ik geloof dat men de hele opbouw daar weg wil halen, maar zeker weten doe ik het niet. Via Oostum, Krassum komen we aan in Garnwerd waar we onze fietsen parkeren.
bij de molen de Meeuw in Garnwerd waar we zittend op een bankje op de dijk lunchen we en beginnen we onze tweede etappe van het Pieterpad. We steken de brug over en lopen aan de andere kant van het Reitdiep richting het Wetsingerzijl. Dit zijl is een aantal jaren geleden door Noorderzijlvest en de lokale overheid volledig gerenoveerd. We hebben ons als fractie van de ChristenUnie destijds hard voor gemaakt omdat het een bijzondere plek is die in onze ogen het verdiende om te worden aangepakt en hersteld. Gelukkig is dat ook gebeurd en ligt het er nu verzorgt en onderhouden bij. Het bankje van de broers Horringa brengt me in gedachten terug naar de boottocht die we als fractie (Wim Huisman, Harmannus Blok en ondergetekende) ondernomen vanuit Winsum richting de Wetsingersluis om aandacht te vragen voor de renovatie. Het was koud en bij de sluis werden we hartelijk ontvangen door de broers en hebben met de mannen koffie gedronken en gepraat.
Van hier lopen we naar de Wetsingersluis waar helaas niets van bewaard is gebleven. De sluis is weg en de huisjes van de sluiswachters zijn toen afgebroken en opgeruimd. Het zal destijds een volledig te rechtvaardigen besluit zijn geweest. nu denken we alleen; wat als.... We zijn het Reitdiep weer over gestoken en lopen nu richting Oostum. Oostum steekt als wierde mooi boven het landschap uit en het kerkje van Oostum is de moeite waard qua uitstraling. Binnen (zie video) is het niet meer dan een lege ruimte. OP de buitenkant hangt een bord waar het waterschap boodschappen achter liet. Vreemd dat dit zo belangrijk is gemaakt dat het waterschap hier publicaties op kon hangen....hier zit vast een verhaal achter.
Van Oostum naar Wierumerschouw en in dit prachtige stukje landschap komt het gevoel weer boven, wat als de Wetsingersluis behouden was gebleven. We steken voor de derde maal het Reitdiep over en gaan onderweg naar het kruispunt van waterwegen; het gegraven van Starkenborgkanaal en het Reitdiep. Omdat de Paddepoelsterbrug (vernauwing in de vaarroute) een aantal keren door scheepvaart is geramd is het nu helemaal verwijderd en kunnen we daar niet meer oversteken richting Groningen. De bewegwijzering stuurt ons over de brug van Dorkwerd en de app stuurt ons richting de Walfridusbrug. Beide zijn goed zo lang we maar weer uitkomen in Selwerd. Bij het kruispunt eten we een broodje op het bankje en zien een varend huis voorbij komen (zie foto's).
We naderen Groningen vanuit Selwerd en zien Handen met daarin gedichten (zie foto's) , we vragen ons af wat het is : http://www.staatingroningen.nl/890/handen-4-delen . via de link kom ik weer achter een stukje geschiedenis wat zo nabij was maar toch onbekend. Via Paddelpoel en de Studentenbuurt (ooit heb ik in de Tuinbouwstraat mijn eerste kamer bewoond) belanden we in het Noorderplantsoen. Het is hier gezellig druk en iedereen probeert invulling te geven aan de 1,5 meter privacy die als maatregel nog steeds van kracht is. We nemen nog even weer een pauze bij het lage der A een van de in mijn ogen mooiste plekjes in de stad Groningen. Ineke en ik hebben beiden in de Jozef Israëlstraat een kamer gehad, de buurt is ons zeer vertrouwd. Via de A-kerk en de Folkingestraat lopen we richting het Groninger Museum. Het Museum is uiteindelijk een geweldige aanwinst voor Groningen.....en gaan via het prachtige NS station lopen we over het Emmaviaduct (oude liftplek) naar het Best Western hotel waar de auto staat.
We moeten de fietsen nog ophalen in Garnwerd en rijden via Zuidhorn, ook daar is het viaduct onder het spoor eindelijk klaar, naar huis. We hebben geleerd van de vorige keer dat we niet echt meer zin hebben om nog uitgebreid eten klaar te maken, Ineke heeft een heerlijke spinazietaart gemaakt die we met z'n drietjes hebben gegeten. Het was een mooie route met veel bekende plekken en nieuwe ontdekkingen. De volgende keer wandelen we door voor mij nagenoeg onbekend gebied van Groningen naar Zuidlaren. Ik heb nu al zin.
etappe 1 Pieterburen - Garnwerd
Het is Corona tijd, ondanks het feit dat er tal van beprekende maatregelen opgelegd zijn willen we toch gebruik maken van de mogelijkheden die er zijn om actief buiten bezig te zijn. Met respect tot de geldende maatregelen zullen we de komende periode wandelen en fietsen langs de verschillende etappes van de Wandelroute van Pieterburen naar Maastricht. Dit is het alternatief voor de activiteit die nu niet door kan gaan een wandeling in de bergen van Andalusië die we gepland hadden.
We weten nog niet precies hoe we dit aan zullen pakken maar zullen dat gaandeweg wel leren denken we. De auto zetten we neer op ons aankomstpunt van de wandeling en vervolgens fietsen we van daar naar het startpunt van de wandeling. We fietsen ongeveer een uur en aansluitend lopen we een etappe van ongeveer drie uur terug naar de auto. Aansluitend rijden we terug naar de plek waar we de fiets hebben achtergelaten en rijden vandaar weer naar onze overnachtingsplek. We zullen de eerste etappes vanuit huis doen, als de afstand toeneemt zullen we kijken of er overnachtingsplekken gereserveerd kunnen worden omdat het anders te veel tijd kost om naar de startpunten toe te rijden.
We zijn van plan om deze route met z'n drieën te lopen; Ineke, Menne en Britt (onze border collie) en we hebben er erg veel zin aan om dit samen te doen.
Vandaag dus begonnen in Pieterburen.
We kennen de omgeving redelijk goed omdat we 21 jaar in Winsum (Groningen) hebben gewoond en van daaruit de omgeving uiteraard hebben verkend. Toch blijven dingen veranderen en zijn er na vijf jaar niet meer in Pieterburen te zijn geweest weer allerlei nieuwe dingen te zien en te ontdekken. We hoeven niet te vertellen wat in de verschillende folders en boekjes staat wat betreft de bezienswaardigheden. In het schrijven wat we delen willen we meer onze indrukken doorgeven.
26 april 2020 is een stralende dag zoals de die eigenlijk de afgelopen weken aldoor hebben gehad. Ook vandaag schijnt de zon en zijn er wat wolkenvelden die prachtige vergezichten geven boven het Groninger land. We parkeren de auto in Garnwerd achter de molen en fietsen de kortste route naar Pieterburen. We hebben nog niet eerder het nieuwe pad tussen Garnwerd en Winsum gefietst, het is een prachtig pad geworden, een hele verbetering bij de oude situatie. Ondanks dat het windkracht één uit het Noorden is is het toch een stevige trap. We zijn onze gewone fietsen niet mer zo gewend en daarnaast hobbelt Britt (onder protest) achter me aan in de fietskar.
In Pieterburen stallen we onze fiets. Het is stil op straat en de horeca is gesloten i.v.m. de maatregelen rond Corona. We eten een meegebracht boordje (met gebakken eieren van onze eigen kippen) en beginnen te lopen. Domies Toen is gesloten maar de kerk is open (zie foto) zolang we maar de 1,5 meter in acht nemen, super trouwens dat de kerk gewoon open is!! Onderweg zien we in de maren grote karpers zich 'afslaan' in het riet. Onze eerste stop is in Eenrum bij de kerk. Eenrum is een mooi Gronings dorp, we genieten van de rust van de zondag bij het eeuwenoud gebouw.
Rond Mensingeweer is veel veranderd de afgelopen jaren, nu de doorgaande weg niet meer door het dorp loopt is het een liefelijk dorp geworden. Ik hoop dat de bewoners het ook zo ervaren al zal het verdwijnen van de stroom toeristen (richting Lauwersmeer en Schiermonnikoog) een economisch wel effect hebben op de winkeltjes die er waren.
Via Mensingeweer lopen we naar Maarhuizen en belanden in Maarhuizen tussen veel wandelaars die vanuit Winsum en populaire rondje 'Maarhuizen' lopen. Het is misschien niet helemaal de bedoeling want het is echt druk met wandelaars vanuit Winsum maar je kunt het niemand echt kwalijk nemen. Op dit soort mooie dag wil iedereen graag even naar buiten. De 1,5 meter regel is dan soms ook lastig uit te voeren maar het gaat redelijk goed.
In Winsum hebben we ons tweede rustpunt onder de toren van de kerk, wee eten en drinken wat en Britt loert op de kippen en de haan die op een van de erven van de huizen in Obergum rondscharrelen. We zien dat de gebouwen bij de kerk (oude uitvaartcentrum) een nieuwe bestemming hebben gekregen als boekenhuis (kinderboekenmuseum) en dat doet mij goed. Ooit was ik als raadslid in de gemeente Winsum betrokken bij de discussie over de vervolgbestemming van dit pand. Ik ben blij dat alle belanghebbenden eruit zijn gekomen en dit pand nu zo gebruikt wordt.
Vanuit Obergum lopen we richting Garnwerd langs het in aanbouw zijnde sportcomplex. Ook dit is een ontwikkeling die veel tijd heeft gekost, ik kan ook hier de bestuurders alleen maar feliciteren dat de plannen van ooit waarschijnlijk na tal van aanpassingen gerealiseerd worden.
Aangekomen in Garnwerd pakken we snel de auto richting Pieterburen en halen onze fietsen op. Moe en voldaan rijden we via Zoutkamp en Grijpskerk naar huis. We zijn om 10:45 begonnen en waren om 17:00 uur weer thuis. Een goede start.